Vies hè, natuur!

Zoals Ajax en Feyenoord-supporters zij aan zij de Oranje leeuwen kunnen toejuichen of beschimpen, zo vinden vega en carnivoor elkaar in wat plots een gezamenlijke vijand blijkt: de dadel.

Die conclusie trek ik tijdens het kijken van een uitzending van de Keuringsdienst van Waarde. Of eigenlijk vooral tijdens het volgen van de storm van reacties op Twitter. Want terwijl ik zit te wachten op een antwoord op de prangende vraag: ‘Zijn dadels nu wel of niet gesuikerd?’, trakteert de Keuringsdienst van Waarde ons kijkers op een andere vondst. Voice over: ‘Ook insecten lusten er wel pap van. Maar halen ze die er wel uit? Dadelijk zitten er beestjes in je dadel.’

Geen suiker dus, maar insecten. Enthousiaste onderzoekers van de Wageningen Universiteit bestuderen onder de microscoop in het lab opgetogen ieder stipje in de opengesneden dadels. Een keverlarve, rups, of zelfs een hele kever. ‘Fantastisch!’ Presentator Marijn Frank staat er naast en gruwt. Heeft de onderzoeker het over uitwerpselen, knikt zij: ‘Oh, dit is poep.’ En: ‘Oh, help. Dit ziet er echt heel ranzig uit.’ Muziekje eronder. Alsof we naar een thriller kijken. Ieder gevonden insect schermgroot in beeld. eteh.com.ua Een erbij geroepen taxonoom vindt een motje, een snuitmotje met lange haren om precies te zijn. Frank: ‘Oh man!’ Stel je voor dat je niets vermoedend dadels zit te snacken, merkt ze droogjes op. ‘Grote kans dat er of wel een hele berg poep inzit, of een keverlarve of een rups.’

Het effectbejag van de Keuringsdienst van Waarde mist zijn doel niet. Het twittervolk spuwt in hoofdletters en met veel uitroeptekens zijn afschuw en verontwaardiging. ‘Oeps, denk je als vegetariër verantwoord dadels te eten. Het vlees krijg je er gratis bij’. ‘Ieeeeeks.’ ‘Te ranzig!’ ‘Nooit meer.’ ‘De HORROR: beesten in je dadels!!’ En: #evenwatweggooien. Waarmee het programma onbedoeld de toch al torenhoge voedselverspilling een extra zetje geeft.

Ik bekijk en lees het allemaal met stijgende ergernis. Want, ja zo’n schermvullende worm onder de microscoop ziet er heel onsmakelijk uit. Maar wat is eigenlijk het probleem? Je gaat niet dood van een dode worm. En dacht je dat er insectendetecteerders zijn die druif na druif met een pincet controleren op kruipend gespuis voordat deze voor je glaasje wijn verpulverd worden? Dat de appels voordat ze tot moes worden gemalen, eerst worden ‘ontbeest’. De vruchten in uw vruchtensap in een insectenvrij lab groeien? Dat er nooit eens een rupsje door je krop sla wandelt?

Dat radicale veganisten gruwen van het idee onbedoeld dieren te eten, kan ik nog enigszins invoelen. Maar dat je het hele jaar door er geen moeite mee hebt kilo’s dode dieren te eten maar dan nu om het hardst roept nooit meer dadels te eten omdat er een minuscuul beestje inzit. . . Dat je dag in dag uit bewerkt voedsel in je mond stopt waarvan je echt niet wilt weten wat ermee is gebeurd. Dat je probleemloos een worst wegwerkt die is verpakt in een varkensdarm, of een gamba eet met darmkanaal en al. En dat je dan de rillingen krijgt van een alleen onder de microscoop te herkennen insectje. Het blijft lastig dat ons eten uit de natuur komt.

Tekst: Annemarie Geleijnse, www.delaatstepaling.nl