Beach sprint?

Yes, roeien heeft een nieuwe discipline.

Door het mulle zand ren je naar je boot.
Daar spring je in je boot.
Door de branding roei je zo goed en zo kwaad dat lukt weg.
250 meter slalommend langs de boeien naar de grote ton.
Om daar met een U-turn, surfend met de golven terug naar de kust te roeien.
Daar spring je uit je boot en ren je voor je leven naar de finish knop.
Ben je daar later dan je directe tegenstander, dan mag je naar huis… win je, dan ben je weer een ronde verder.

In 2028 is het een olympische sport.

Een maand na het EK is het WK in het Italiaanse Barletta.

Na de snelste tijd in de time-trial begint het toernooi verrassend goed en pak ik de eerste plek in de achtste finales. Die win ik vrij makkelijk. De kwartfinale gaat ook volgens plan.

De halve finale, OMG, als ik er weer aan denk, moet ik op het lopen winnen. Ik weet niet of ik eerder in mijn leven zo voor ‘mijn leven’ heb gerend! Met resultaat. Dus eind goed al goed?

Dan de finale

Ik sta weer tegen de Française waar ik op het EK nog nipt van verloor…
Het is een nek-aan-nek race maar op de terugweg blijf ik goed surfen en houd ik goed koers waar zij helemaal mee wordt genomen door de golven.
Ik win met 10 seconden voorsprong!
Het grappigste: met mijn tijd was ik bij de mannen 2e geworden 😉

Met goud op zak verlaten we het sprinttoernooi en gaan we naar het langeafstandstoernooi.
Ik zit op boeg in een vier en op boeg in de twee.
In de 4 voelen we ons oppermachtig en dat blijkt ook.
We winnen met afstand. Goud.

In de twee is het een totaal ander verhaal.

Karien Robbers en ik zijn de regerend wereldkampioenen tot dan, maar de gezusters Lobnig uit Oostenrijk hebben zich ingeschreven. En dat zijn absolute wereldtoppers.
Op basis van puur vermogen kunnen we onmogelijk van ze winnen. Maar coastal roeien vraagt meer. Veel meer.

Na 6 kilometer stuivertje wisselen en meerderen botsingen draaien we als eerste om de laatste ton richting het strand.
Ik spring uit de boot, durf niet te kijken en ren voor mijn leven naar de finish!
Het onmogelijke bleek toch mogelijk!

Karien en ik pakken na de meest spectaculaire roeifinale in de geschiedenis opnieuw goud!

Leuke bijkomstigheid, dat veganistische win-win dieet, blijkt dus niet alleen zeer geschikt voor langeafstandsporten maar betaalt zich ook goed uit voor het de korte afstand en het snelle herstel wat nodig is in het sprinttoernooi.

Eigenlijk wisten we dat natuurlijk al want ook 9-voudig olympisch kampioen Carl Lewis dankt zijn sprinttitels op ‘latere’ leeftijd na eigen zeggen aan zijn Vegan-dieet.

Veganistisch win-win dieet?

Yes, ik schreef er een vrolijk boek over! Met de iets minde vrolijke titel: De Eiwitleugen.

Je bestelt het boek makkelijk en snel via: www.jannekevandermeulen.nl/boeken

Vrolijke groet,

Janneke