Thuis in een tiny house
Tekst en Beeld: Esther Jacobs
De meeste mensen associëren het woord thuis met een bepaalde plek. Voor mij is het geen adres, maar een gevoel, dat ik op verschillende locaties kan vinden.
Er wordt ook wel eens gezegd: ‘Home is where the heart is’. Als digitale nomade grapte ik altijd: “Home is where your laptop automatically connects to the wifi.” Ik reisde de afgelopen jaren door 101 landen, woonde op 31 verschillende plekken en bleef nooit langer dan een paar weken op dezelfde plek.
Olijfboomgaard
En toen… werd ik verliefd op een stukje olijfboomgaard in Puglia en bouwde er een ‘tiny house’! Ik had wel vaker de behoefte om langer op één plek te zijn, of een plekje voor mezelf te hebben waar ik mijn koffer uit kon pakken, mijn koelkast vol kon gooien en niet meteen weer bezig hoefde te zijn met weggaan. Dat was vooral als ik moe was of even niet zo lekker in mijn vel zat. Maar in Puglia was het anders. Een paar vriendinnen organiseerden er een weekend. Het platteland waar we verbleven, deed me zo denken aan het binnenland van Mallorca, waar ik een tijd gelukkig was geweest op de finca, een klein boerderijtje, van mijn ex. Mallorca was veel te duur geworden, maar Puglia was super betaalbaar. Een paar weken later ging ik terug en kocht het eerste landje dat ik zag. Het was liefde op het eerste gezicht.
Onrustig
Maar dat kopen en vooral bouwen ging natuurlijk niet zonder slag of stoot. Een andere taal, een andere cultuur, andere regels, en daarbij corona-lockdowns, een tekort aan grondstoffen, gestegen prijzen en enorme vertragingen op ieder gebied. Ik managede het bouwproject op afstand terwijl ik rond bleef reizen. Tussen mijn reizen door verbleef ik in een Airbnb in ‘mijn’ dorpje in Zuid-Italië, dat al steeds meer als thuis ging voelen. Ik vond het enorm onrustig: wachten op een plek om rust te vinden, maar ondertussen een soort van ‘in het luchtledige’ zweven. Toch weet ik dat er binnenkort rust komt: als ik in mijn huisje kan en dat kan gaan inrichten. Het einde is in zicht.
Homeless
Ondertussen heb ik via WhatsApp dagelijks contact met een vriendin in Hawaii die tijdelijk homeless is. Er is een huizencrisis omdat sinds corona veel Amerikanen van het vaste land naar de eilanden zijn verhuisd, waardoor zowel koop- als huurhuizen niet te vinden of niet te betalen zijn. Mijn vriendin leeft in haar auto en staat compleet in de overlevingsstand, zonder uitzicht op beter.
Een aantal coachingklanten staat op het punt om hun huis op te geven en in een camper op reis te gaan en ondernemer te worden. Hoewel dat voor hen een bewuste keuze is, geeft dat ook stress.
Dat alles zet aan tot denken. Wat betekent een (t)huis eigenlijk?
Ik weet dat als alles straks klaar is, en ik mijn ‘thuis’ heb gecreëerd, dat dan de onrust weer in me boven zal komen en dat ik weer ga reizen. Maar dan heb ik in ieder geval een plek om mee verbonden te zijn in mijn hart en om naar terug te komen.
Wat betekent thuis voor jou?