Ontstressen en aarden in het groene hart van Italië

Midden in de Italiaanse natuur runnen de Nederlandse Jolanda van Dijk en de Italiaan Nazzaro Maggi hun bed & breakfast La Bianchina. Ze inspireren de gasten graag met hun simpele leven in harmonie met de natuur. ‘De stilte en het landschap hier, dat is al een ontzettende luxe.’

Tekst: Jolien Scholte | Beeld: Moniek Verstegen

Het is een flinke rit door de groene heuvels in het hart van Italië. Schitterende vergezichten en historische, stille dorpjes wisselen elkaar af. De ‘oprit’ naar La Bianchina bestaat uit een kilometer lange onverharde weg door het bos. Door de stilte rond de boerderij horen Nazzaro Maggi en Jolanda van Dijk bezoekers al van verre aankomen. Hun grote hond laat zich graag kroelen. ’S nachts past hij op de elf schapen, en beschermt hen tegen de wolven. Nazzaro duikt meteen de keuken in om op houtvuur een Italiaanse maaltijd te bereiden: spaghetti, met tomaten en olijven van eigen land. “Jullie hebben vast trek?”

Volkomen verlaten

Nazarro en Jolanda hebben de oude Italiaanse boerderij ‘La Bianchina’ volledig opgeknapt, met behoud van de authentieke uitstraling. Het gastenverblijf telt vier slaapkamers en een gezamenlijke woonkamer en badkamer. Aan een lange houten tafel in de grote woonkamer wordt gezamenlijk gegeten. Hoe belandden Nazzaro en Jolanda midden in de Italiaanse natuur? Nazzaro reisde de wereld rond, voor hij terugkwam naar zijn thuisland Italië. Hij belandde in de heuvels van Umbrië, en betrok na jaren rondzwerven met zijn schaapskudde één van de leegstaande boerderijen. Het gebied was volkomen verlaten, en is dat voor een groot deel nog steeds. “De boerderijen stonden leeg; boerenfamilies waren naar de stad verhuisd omdat hier geen geld te verdienen viel”, legt hij uit. Hij houdt van zijn leven hier. “Het is fijn om midden in de natuur te wonen, en ik heb geen baas. Behalve misschien Jolanda”, lacht hij.

Zij viel voor de charmes van de Italiaan, maar ook voor de locatie. Tien jaar geleden verruilde ze het drukke Amsterdam voor de totale stilte in de Italiaanse heuvels. “Een behoorlijke stap”, stelt ze. “Maar ik vind het heerlijk hier.” Doordat de boerderij op een klein plateau staat, is er een bijna 360 graden wijds uitzicht over heuvels en bossen. “Soms voel ik me hier alsof ik boven de wereld zweef”, vertelt Jolanda. Dat is echter juist niet wat ze de gasten die bij haar en Nazzaro verblijven mee wil geven. “Ik probeer mensen zich verbonden te laten voelen met de natuur; gronden, wortelen. Dan pas sta je stevig in je schoenen.” La Bianchina is een bed & breakfast, maar ook biedt het koppel retraites en mindfulness-programma’s. “Over het algemeen komen hier mensen die anders willen leven”, stelt ze.

“Als het even kan kook ik buiten, en soms slapen we ook buiten onder de sterrenhemel”

Leren loslaten

Jolanda leidt bijvoorbeeld een retraite voor vrouwen, om hen even volledig tijd voor zichzelf te geven, weg van hun drukke bestaan. Het loslaten van de (dagelijkse) stress is een belangrijke eerste stap, volgens haar. “We worden volgestopt met wat we allemaal moeten doen en laten. Daardoor maken we het leven zo gecompliceerd dat we bijna niet meer kunnen geloven hoe simpel het is.” Zelf moest ze ook leren loslaten. De locatie van de boerderij mag dan oogstrelend en idyllisch zijn, het is een onzeker bestaan. Jolanda legt uit: “Dit is een ‘parco ecologico’, en de overheid is eigenaar van de boerderijen die hier staan.” Jolanda en Nazzaro wonen dus anti-kraak, en kunnen bij wijze van spreken elke dag te horen krijgen dat ze de woning uit moeten. “Dat gaf me wel stress, maar uiteindelijk heb ik het geaccepteerd, en maak ik me er niet meer druk over.” Nazzaro vult aan: “Ik woon hier al dertig jaar.”

Nazzaro’s mannen-retraite richt zich vooral op fysiek bezig zijn. “Mannen hebben een kracht in zich die ze gedurende het programma gebruiken. Fysiek werk in de natuur, mannen onder elkaar”, vertelt de 60-jarige Italiaan. Alle cursussen zijn op basis van donatie. Gasten betalen een bedrag voor verblijf en maaltijden, maar verder is het aan henzelf wat zij voor de cursus willen geven. “Ik kan niet in de portemonnee van mensen kijken”, legt Jolanda uit. “Dus ik vind dit een eerlijk systeem. Je geeft wat je vindt dat het waard is, en wat je financiële positie toelaat.

 

Blij met de crisis

Het leven is eenvoudig op La Bianchina. Water wordt via een ingenieus pijpenstelsel gepompt uit een nabijgelegen bron, en het leven speelt zich vooral buiten in de natuur af. “Als het even kan kook ik buiten, en soms slapen we ook buiten onder de sterrenhemel”, vertelt Nazzaro. Ook in hun bed & breakfast gaan ze voor simpelheid. “We willen geen toeristische toestanden”, zegt Jolanda. De simpele manier van leven heeft zij voor een groot deel van Nazzaro geleerd. “Door hem weet ik dat ik met weinig tevreden kan zijn. Als we eens een keer uit eten gaan neemt hij een zak mee om het overgebleven eten in te doen. Eén dag in de week werkt hij op de markt, en dan verzamelt hij aan het eind van de dag alle overgebleven onverkoopbare groenten, die we weer aan onze dieren geven.” Jolanda is naar eigen zeggen zelfs blij met de crisis. “Het maakt mensen creatief, en we gaan weer meer uitwisselen. We hebben jaren boven onze stand geleefd, en nu wordt het weer wat normaler.” Al zijn er zelfs voor Jolanda grenzen aan het eenvoudig leven. “Toen ik hier tien jaar geleden kwam wonen sliep ik met een muts op in bed. Dat trok ik niet. Toen is het dak geïsoleerd en kwamen er dubbele ramen.”

[box title=”Extra informatie” bg_color=”#cccccc” align=”left”]Tijdens de oogstperiode in november nodigen Jolanda en Nazarro mensen van harte uit om te komen helpen met olijven plukken. De olijven worden traditioneel geperst tot olijfolie. La Bianchina’s olijfboomgaard is goed voor zo’n 200 liter olie per oogst. Deze olijfolie is ook in Nederland verkrijgbaar via info@labianchina.info.[/box]