Toen was ik met name bezig met wat we gingen eten, of ik mijn was nog moest meenemen en de hamvraag of ik ze ging vertellen over mijn laatste verovering. Maar tegenwoordig is het: zijn ze fysiek in orde, kan ik ze wel vragen om ver te rijden voor een theateravondje en zeggen ze wel alles of zijn ze ons, de kinderen en kleinkinderen, aan het ontlasten?

In dienst van de kinderen

Tegenwoordig vullen zij hun dagen met wandelen, fietsen en golfen. Vroeger brachten ze ons met liefde naar hockey, ballet en pianoles. Nu is het tijd voor henzelf terwijl ze vroeger altijd in dienst stonden van de kinderen. Ik heb ze altijd gewaardeerd maar je beseft steeds meer dat ze er altijd voor je waren en nog steeds zijn. Dat is een zegen die ik koester.

Toen was geluk…

Terug in de tijd dat we met alle kinderen van de buurt op het veld speelden.

Eerst naar huis voor wat te drinken en iets lekkers om vervolgens meteen naar buiten te rennen, wetende dat er minstens tien anderen kinderen ook aan het spelen waren.

Afspreken? Eerst een appje sturen? Nee, gewoon vaste prik na school naar buiten, of samen op je, met posters beplakte, kamers spelen, met muziek, dans, spel en verkleedpartijtjes.

Hier konden we opgaan in onze fantasiewereld. Hier creëerden we alles wat we maar konden bedenken, niets was te gek en we konden zijn wie we wilden zijn. Een groot goed. Zelfs het lummelen had een belangrijke functie, namelijk ons puberbrein op een organische manier tot wasdom laten komen.

Ik weet het, het klinkt zo suf, maar vroeger stonden we nog echt in verbinding. Liep je naar elkaar toe als je liefdesverdriet had en kon de ander je meteen troosten met een knuffel. Nu is het meestal eerst met een appje, als kinderen zich überhaupt al durven te uiten. Elkaar echt in de ogen kijken is eng want we kijken liever naar elkaar via het scherm.

Ik dacht dat ik nooit zo zou worden, dat ik een beetje melancholisch zou terugkijken op het verleden, maar stiekem doe ik dit wel. Wandelend met de hond verlang ik wel eens terug naar de onbezorgdheid. Het niet te bereiken zijn of alleen per brief, bellen, of spontaan langsgaan. Urenlang dansen in mijn slaapkamer zonder gestoord te worden en onbezonnen kunnen dromen over de toekomst.

Het verleden mengt zich met het heden en voor mij de ultieme reden om door te wandelen.

Liefs,

Myrna