Tekst: Sjors Beukeboom | Foto’s Bert van Lobenstein

Elke shorttracker valt namelijk wel eens. Letterlijk op het ijs, de kussens in. Figuurlijk van die dunne lijn naar succes af, de afgrond in. Gelukkig ligt er op de bodem van die afgrond voor de meeste topsporters wel een zacht kussen, en kunnen zij opkrabbelen om opnieuw te beginnen aan die lijn naar succes. Shorttracker Rianne de Vries weet hoe dat is. Zij brak in aanloop naar de Olympische Spelen in Pyeongchang haar enkel, waarna zij alleen aan de relay, het teamonderdeel in de sport, kon meedoen. En ook Yara van Kerkhof kende pech, toen zij in 2015 haar sleutelbeen brak.

Over revalideren

Beiden kwamen de afgelopen jaren terug na tegenslag. In datzelfde seizoen waar Van Kerkhof met haar arm in een mitella zat, pakte ze (samen met De Vries) Europees goud op de relay. En wat te zeggen over de omstandigheden waarin shottrackicoon Sjinkie Knegt nu mee te maken heeft. Hij verwondde zichzelf ernstig na het aansteken een houtkachel. Knegt is met succes aan zijn brandwonden geholpen, en hoopt dat hij er volgend jaar weer op het ijs kan staan. Terwijl hij momenteel uit een diepe afgrond probeert terug te krabbelen, weet hij dat het wereldkampioenschap aanstaande maart in het Bulgaarse Sofia veel te vroeg komt.

Tegenslagen waar topsporters mee te maken krijgen, gaan ook de bondscoach van de shorttrackploeg aan het hart. Zeker in een heftig geval als dat van Sjinkie Knegt. Als leider van de roedel is de revalidatie van zijn pupillen ook deels zijn verantwoordelijkheid. De ervaring van eerdere revalidatieprocessen neemt hij mee in het begeleiden van geblesseerde atleten nu, en in de toekomst.

De één heeft tijdens het revalideren meer aandacht nodig dan de ander, zegt Otter. “Wat dat betreft is elke tegenslag uniek, zeker in de wijze waarop de topsporter er mee omgaat. Sommigen hebben mentaal iets meer moeite dan anderen met het terugkomen op het hoogste niveau.” Revalideren hoort niet alleen bij topsport, volgens Otter, het lijkt er ook nog eens heel erg op. “Tijdens het proces hebben we veel gesprekken met de atleet en spreken we verwachtingspatronen uit. Die doelen zorgen voor houvast. Elke keer als een doel gehaald is, dan spreken we een nieuw doel uit. Dat is een beetje het algemene protocol dat we aanhouden bij revaliderende shorttrackers, maar ook met de atleten die titels willen pakken.” Maar, zegt hij, voorkomen is uiteindelijk veel beter dan genezen. Daarom staat preventie van blessures hoog in het vaandel bij de bondscoach van het nationale team. Daarin staat Otter niet alleen, hij krijgt hulp van een heel team dat zich bezighoudt met het welzijn van de shorttrackformatie. Die groep bestaat uit medici, trainers en voedingsdeskundigen. Zij werken samen om de shorttrackers zo goed mogelijk aan de start van toernooien te krijgen, zodat zij pieken op het juiste moment.

WK van 8-10 maart

Er gebeurt veel achter de schermen en op de plekken waar de journalisten en televisieteams tijdens de uitzendingen niet komen. Allerlei dingen om de randomstandigheden voor het behalen van eremetaal zo goed mogelijk te laten zijn. Alles voor bloedvorm op het juiste moment, want alleen dan maakt het kans op succes. Ook richting het Wereldkampioenschap in maart, in het Bulgaarse Sofia, waar de shorttrackers van Otter tot de favorieten behoren.

Bij de vrouwen zullen niet alleen Van Kerkhof en De Vries jagen op succes. Olympisch kampioene Suzanne Schulting en Lara van Ruijven willen ook medailles. Bij de mannen zullen waarschijnlijk Daan Breeuwsma, Itzhak de Laat en Dylan Hoogerwerf hun opwachting maken.

In Sofia zullen de schijnwerpers dus weer vol op de Nederlandse formatie gericht zijn. Al is het niet alleen vanwege de favorietenrollen op verschillende disciplines, dan is het wel door het ontbreken van onze nationale shorttrackicoon Sjinkie Knegt. Hij bewijst die lijn naar topvorm en succes elke keer weer akelig dun is, en eentje om op te balanceren.