Europees kampioen skeeleren op de 1000 meter en de marathon, Europese medailles en Nederlandse titels op het ijs en een eindeloze reeks aan overwinningen in de regio Noordoost marathoncompetitie. Het palmares van multitalent Groenewoud uit haar jeugdjaren is indrukwekkend. 

Ziekte van Pfeiffer

Op achttienjarige leeftijd zou de geboren Hallumse de overstap maken naar de seniorenvrouwen. Op het ijs betekende dat duelleren met grote namen als Irene Schouten, Lisa van der Geest en Anneleen Zijl. Maar vlak voordat het winterseizoen begon werd de ziekte van Pfeiffer bij Groenewoud vastgesteld. Haar ambities en plannen voor dat jaar konden de prullenbak in. 

Terugval

Stiekem droomde ze in de tijd dat ze herstellende was nog van het WK junioren. Sterker nog, even leek het erop dat ze die in goede vorm ging halen. 

Ze stond al op Schiphol om op het vliegtuig naar Salt Lake City te stappen toen ze besloot om terug naar Hallum te reizen. Groenewoud voelde zich hartstikke beroerd. Ze bleek te maken te hebben met een flinke terugslag. Te snel teveel getraind in een te korte tijd. Groenwoud moest een figuurlijke stap terug zetten.  

Dat was een lastige periode voor Groenewoud, want ondanks dat ze wel licht bleef trainen, vond ze schaatsen zonder inspanning maar saai. 

Taarten maken

“Ik mocht niet hard trainen”, zegt de 20-jarige over die periode. “Het enige dat ik in een trainingsweek mocht doen was een uurtje rustig fietsen of een paar sprintjes trekken op het ijs. Iedereen haalde mij in en ik mocht niet achter ze aan.”

“Ik voelde alsof ik altijd moest stilzitten, ondanks dat ik zelfs licht kon trainen. Dat was wel eens frustrerend.”

In de tijd dat ze niet op het ijs stond bleef Groenewoud ook nog (licht) actief. “Ik zat weliswaar grote delen van de dag op de bank, maar ik ben ook blijven werken in een bakkerij. Ik probeerde op die manier de tijd door te komen die ik nodig had om te herstellen”, aldus de Hallumse. 

Groenewoud maakt fondanttaarten (voor bruiloften en verjaardagen) bij een bakkerij in Leeuwarden. 

Inmiddels is de Hallumse op de weg terug. Waar ze eerder een stap achteruit moest zetten, heeft ze er dit jaar meerdere stappen vooruit gezet. Wat heet, ze won begin dit seizoen de Jaap Eden Prijs op gelijknamige ijsbaan in Amsterdam. Het was haar eerste overwinning bij de vrouwen senioren. 

Bik naar voren

Op indrukwekkende wijze versloeg ze alle ‘grote’ Nederlandse marathonvrouwen, door een rondje voorsprong op hen te pakken. Het leverde haar niet alleen het goud op, ook reed ze de volgende wedstrijd in het Oranje leiderstricot van de KPN marathon Cup. 

Ze baalt niet meer dat ze een tijd zonder grote resultaten achter zich heeft. “Ik ben nu alleen maar blij dat ik genezen ben in Pfeiffer en dat ik mee kan doen bij de vrouwen.” Groenewoud heeft de blik naar voren gericht. “Die overwinning op de Jaap Eden IJsbaan verraste mij wel een beetje. Begin dit seizoen zei ik dat ik één à twee marathons wilde winnen. De eerste heb ik nu al. Dat maakt mij nog gretiger voor meer dan voorheen.” 

Langebaan

Haar ambities op de marathon zal ze vooralsnog blijven combineren met langebaanschaatsen. Tijdens de Wereldbeker Kwalificatie Wedstrijden in Thialf, begin dit schaatsseizoen, kwalificeerde Groenewoud zich echter niet voor een afstand.

Op de 1000 meter werd ze dertiende (weliswaar in een dik persoonlijk record: 1.16.63) en op de massastart eindigde ze als zevende. 

Wel merkt Groenewoud dat ze nog veel stappen kan zetten op de individuele disciplines. “Ik heb nog nooit écht hard gereden op de langebaan”, zegt ze. “Ik rijd er al jaren een stukje achter.” Een verklaring voor haar successen op de marathon en gaatje met de Nederlandse top op de langebaan heeft ze wel. “Ik weet wat voor tactieken er bij een marathon komen kijken. Daar heb ik veel ervaring mee.”

Daarnaast, zegt ze, heeft Groenewoud ijzersterke ploeggenoten tijdens de marathons. “Juist daardoor is de stap van de junioren naar de senioren klein geweest. Ik heb altijd al een goed eindschot gehad en dankzij hen kan ik mij regelmatig tot aan de finale van een marathon sparen. Op de langebaan moet ik het helemaal zelf doen.” 

NK Afstanden

Ze hoopt in de nabije toekomst ook stappen te maken op de sprintafstanden. De vrouw uit Hallum moet zich echter nog plaatsen voor de NK Afstanden. En dat kan nog wel eens lastig worden.

“Elk weekend is er wel een marathon en ik moet een langebaanwedstrijd rijden om mij te kunnen plaatsen voor de NK.” Dus mocht ze dat willen rijden, dan moet ze wel een keertje een marathon overslaan. “Daarvoor moet ik maar eens met Jillert Anema, mijn trainer, gaan zitten. We moeten de planning goed doornemen.”

“Ik wil graag langebaan met marathons rijden combineren, maar een marathonwedstrijd overslaan vind ik zonde.”