
Life on Earth – Kunst en Ecofeminisme
Expositie: 28.02.2025 — 27.07.2025 Locatie: West Den Haag de de voormalige Amerikaanse ambassade, Lange Voorhout 102, Den Haag
Tekst: West Den Haag | Beeld boven: Institute of Queer Ecology (IQECO) / Beeld in tekst: Cry Wolf, 2024
– Alicia Barney Caldas (CO)
– Roestvrijstaal en koude klei copyright: West Den Haag / Ph.G.J. van Rooij
Niemand hoeft de tentoonstelling binnen te stappen met het gevoel dat ze kunst slechts kunnen bewonderen op afstand, zonder echt te begrijpen waarom het belangrijk is. Er is juist ruimte voor nieuwsgierigheid: 'Wat zou er gebeuren als ik een vorm zou vinden voor mijn gevoelens, voor de dingen in mij die leven en naar buiten willen komen?' Dat is een fundamentele vraag die deze tentoonstelling oproept – en dat maakt het zo bijzonder. - Catherine Taft, curator van Life on Earth
Groepstentoonstelling met Alliance of the Southern Triangle (A.S.T.), Alicia Barney Caldas, Meech Boakye, Carolina Caycedo, Francesca Gabbiani, Institute of Queer Ecology (IQECO), Kite, Leslie Labowitz Starus, Maria Maea, Otobong Nkanga, yétúndé olagbaju, Alicia Piller, Aviva Rahmani, Tabita Rezaire, Yo-E Ryou, Emilija Škarnulytė en A.L. Steiner.
De tentoonstelling is geïnspireerd door vier decennia van ecofeministisch denken en handelen binnen de kunst en biedt nieuwe perspectieven op gender en ecologie.
Vernieuwende benaderingen
Ecofeminisme is een theoretische en activistische stroming die kritische verbanden legt tussen gender, onderdrukking en de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen. Deze beweging ontstond in de late jaren ’70 vanuit milieuprotesten, anti-kernenergie-initiatieven en feministisch activisme. Naast het adresseren van de onderdrukking van zowel natuur als vrouwen, richt ecofeminisme zich ook op de bestrijding van racisme, homofobie en het kapitalistisch patriarchaat. Kunstenaars omarmen deze ideeën en creëren nieuw en vaak site-specifieke werk die deze systemische kwesties blootleggen en bevragen.
Life on Earth gebruikt ecofeminisme als uitgangspunt en brengt een internationale groep kunstenaars en collectieven samen. Zij presenteren nieuwe methodologieën om onze natuurlijke omgeving in de 21e eeuw te heroverwegen. De werken dagen antropocentrische opvattingen over gender en ecologie uit en pleiten voor vernieuwende benaderingen gebaseerd op gemeenschappelijkheid, mythevorming, plezier en herstelgerichte acties.
Diversiteit in thema’s
De expositie en het bijbehorende programma van activiteiten behandelen thema’s zoals sociale ecologie, de commons, activisme, hekserij, hydrofeminisme, plantenkennis, sciencefiction en speculatieve toekomsten. De presentatie omvat historische kunstwerken, waaronder foto’s van de feministische performancekunstenaar Leslie Labowitz-Starus en werken van de Colombiaanse kunstenaar Alicia Barney Caldas, een pionier in de jaren 70 en 80 (zie afbeelding hiernaast).
Otobong Nkanga’s mixed-media sculptuur ‘Tsumeb Fragments’ (2015) her-configureert de koloniale geschiedenis van de mijnbouw in Namibië. Het werk combineert archiefbeelden, een zwevende hoop koper en documentatie van performances om haar verbondenheid met het land te verkennen. Water, zowel als essentiële, levenschenkende substantie als een schaarser wordende hulpbron, wordt onderzocht in een nieuwe geluidsinstallatie van Yo-E Ryou, geproduceerd op Jeju Island, Zuid-Korea, en in de film ‘Riparia’ van Emilija Škarnulytė. Daarnaast wordt het meerledige habitat-herstelproject Ghost Nets (1990–2000) van Aviva Rahmani getoond.
Ook worden nieuwe installaties gepresenteerd, met werken van Alicia Barney Caldas, Alicia Piller, Carolina Caycedo, Kite, Maria Maea en Meech Boakye. En daarnaast recente videowerken van A.L. Steiner, het collectief Alliance of the Southern Triangle (A.S.T.), en het Institute of Queer Ecology.
