Geraakt door de jongeren

Hoewel men in vroegere tijden niet zo bezig was met het behoud van onze Aarde, ben ik des te verbaasder als ik op de heenreis naar de Sinaï in het vliegtuig midden tussen de jongeren zit die op weg zijn naar de COP27 (de klimaatconferentie van de Verenigde Naties). Om daar te spreken en hun visie te delen.

Jongeren die zien hoe mis het is en goede ideeën hebben hoe het anders kan. Het raakt mij te zien dat dit zo bij hen leeft. Hun wereld, hun toekomst.

Op de vraag wat wij in de Sinaï  gaan doen vertel ik dat wij ons licht komen brengen naar de Mount Sinaï, de berg van Moses.

We gaan deze berg gaan beklimmen en zullen er met volle maan een nacht verblijven. Om licht te schijnen op deze bijzondere plek waar veel geschiedenis ligt en die ook vandaag de dag nog zo belangrijk is in het herstel van de Aarde in samenhang met de COP27.

Het verbaast mij nog meer dat ze exact begrijpen waar ik het over heb. Dat aan de ene kant de regeringsleiders staan en de machthebbers van deze wereld. Zij praten over geld en de Aarde. Dat je ook niet teveel aan hun geld mag komen want dan komt het niet goed. Dat wij als lichtwezens die kant willen belichten en minder zwaar maken. Mooie visie die mij boeit. Deze jongeren geven hoop voor de toekomst.

Aanwezigheid

In het bedoeïnenkamp waar wij verblijven in de Sinaï is de energie van de berg heel krachtig voelbaar. Ook voel ik de aanwezigheid van Catharina van Alexandrië die op deze berg is onthoofd en daarna naar het Catharinaklooster is gebracht waar haar overblijfselen nog bewaard worden.

De bergen hebben een groot effect op mij. Alsof ze tegen mij praten en bezig zijn mij te vertellen hoe het hen is vergaan in de afgelopen decennia. Dat de mensheid bezig is met haar ondergang en niet wil luisteren en maar doorgaat met nemen en vernietigen van de natuur en de Aarde.

Mijn ego en de Aarde

2 nachten voor de bewuste klim naar de top krijg ik door dat ik niet de top zal beklimmen maar dat mij gevraagd wordt om beneden te blijven in verbinding met moeder Aarde.

Ik ben geschokt, het klimmen van de berg is voor mij de reden dat ik deze reis ben gaan maken en nu mag ik niet gaan. Mijn ego gaat met mij aan de haal. Ik ben in de war en heb een dag nodig om het in te laten dalen. Om te begrijpen wat het universum van mij vraagt.

De nacht erna krijg ik contact met moeder Aarde en zij legt mij uit wat de urgentie is om beneden te blijven. Dat de verbinding met het water en de Aarde zo belangrijk is in dit proces en dat mij wordt gevraagd om in deze bedding te blijven en de bedding te zijn voor een ieder die de top gaat beklimmen.

De volgende ochtend ben ik overtuigd en er klaar voor om iedereen uit te zwaaien en om achter te blijven bij Moeder Aarde in het kamp.

Het wordt een bijzondere nacht, in verbinding met de top van de berg, het klooster en met Moeder Aarde en de COP27 in Sharm-el-Sheikh. Zoveel connecties en verbindingen met de COP27, het kan niet anders zijn dan dat dit niet voor niets is. Dat ons licht mee wordt genomen naar die plek daar.

Magisch landschap

De volgende dag mag ik alleen naar boven, de berg op, en het word een magische reis. Gedragen door de bergen, hun krachtige energie voelend en de rit op de kameel, dit alles is een uitdaging waaraan ik mij uiteindelijk kan overgeven. Ik laat mij dragen door het deinen van de beweging door een magisch berglandschap. In kleuren die je niet kunt uitleggen maar alleen kunt zien. De energie die je mag voelen en vergezichten die adembenemend zijn. Wat is onze wereld toch mooi en wat mogen wij hier toch zuinig op zijn. Boven op de top komen werelden samen. Een katholieke kerk en een moskee staan hier naast elkaar, de plek waar alles samenkomt. Laten we ons bewust worden van waar we met zijn allen mee bezig zijn en er alles aan doen om deze schoonheid te behouden. Als ik in het donker terugkom in het kamp is mijn missie geslaagd.

In de dagen erna is een ieder aan het voelen wat er nu eigenlijk is gebeurd in de energie. Wat hebben we gedaan met zijn allen of liever gezegd in beweging gebracht. Het antwoord hierop zal nog op zich laten wachten. De tijd zal het uitwijzen.

De uitkomst van de COP27 is uiterst teleurstellend. Dat daar zoveel regeringsleiders bij elkaar zijn geweest om te praten over hoe ze de Aarde kunnen redden en dat dan als enige wat benoemd wordt in de media is dat er geld word vrijgemaakt voor een schadefonds voor de ontwikkelingslanden. Het valt sowieso tijdens de COP27 op dat er zo weinig in het nieuws is geweest dit keer. Alsof het niet belangrijk was en gezien de uitkomst voelt dit ook zo. Teleurstellend.

Gelukkig zijn er vele lichtwerkers heel erg betrokken en zien zij de noodzaak wel in. Moeder Aarde zal ons opdrachten blijven geven en mij ook sturen naar de plekken waar ik mijn liefde en licht mag brengen.

Beelden van de berg

Als ik op 24 november naar een healingavond ga en mee wordt genomen in een visualisatie, kom ik heel hoog boven de Aarde terecht en kijk vanuit deze hoogte naar beneden. Ik zie de Mount SinaÏ. Er is duidelijk zichtbaar dat er vanaf de Aarde zwaarte opstijgt en via de berg loskomt van de Aarde. Het proces wat op dit moment bezig is op de Aarde. We voelen het allemaal. Worden meer en meer wakker. Ik ben dankbaar voor de beelden die mij getoond worden en of onze reis hiertoe heeft bijgedragen… Het antwoord zullen we nooit weten, maar ik blijf gaan waarheen moeder Aarde mij stuurt om te helen wat geheeld mag worden en om mijn licht en liefde te laten schijnen.

Veel liefs,

Ingrid Jansen