Het taalgebruik is in korte tijd geëvolueerd van klimaatprobleem, klimaatverandering en klimaatcrisis naar klimaatramp. De Zweedse tiener Greta Thunberg, de actiegroep Extinction Rebellion en de wereldwijde klimaatmarsen maken onmiskenbaar duidelijk dat de aarde, de wereld en de mensheid de rand van een afgrond nadert. Geen prettige gedachte, maar de wetenschappelijke rapporten die de ondergang voorspellen tuimelen over elkaar heen. Er is geen ontkomen aan. Waarom, vraag ik me dan af, is er toch nog een massa mensen die het naderende onheil ontkent? Met de lezers van De Telegraaf voorop? Ze maken Thunberg belachelijk en schuiven de dreiging onder het tapijt. De conclusie is: het gevaar is zo immens groot is dat ze maar liever net doen alsof er niets aan de hand is. Het zijn angsthazen die door hun laconieke opvattingen denken dat ze aan de Apocalyps kunnen ontsnappen. Niet dus. Ook zij gaan eraan als het zo doorgaat.