Van kikkervisjes, gekko’s tot geitjes, biggetjes, rupsen en een postduif; Marlonneke Willemsen (Schiedam, 1981) heeft ze allemaal gefotografeerd, startend vanaf de geboorte, gevolgd door zeven foto’s met een interval van een week. Nu zijn 45 kleurrijke dierenseries samengebracht in het boek Groeien, drietalig verschenen bij de Duitse uitgever teNeues. Willemsen schreef ook informatieve teksten en op haar website, marlonnekewillemsen.com, zijn alweer nieuwe series te zien.

Lange adem

Marlonneke Willemsen studeerde af aan de Fotovakschool in Rotterdam (2012) en heeft zich gespecialiseerd in dier- en documentairefotografie. Het is een ambitieus project waarvoor een lange adem nodig is. Om minder afhankelijk te zijn van fokkers en kwekers, besloot Willemsen om op verantwoorde wijze een aantal dieren zelf te kweken. “Veel mensen realiseren zich niet hoe tijdrovend dit project is. Je moet non-stop beschikbaar zijn.’

Biodiversiteit

Willemsen besefte dat om het accent te leggen op het verhaal achter de foto’s en het groeiproces, ze niet alleen aaibare huisdieren moest kiezen, maar ook amfibieën, weekdieren, vissen en insecten. Willemsen: “Met mijn project breng ik een ode aan de veelzijdigheid van de natuur. Voor mij begint inzet voor meer biodiversiteit in eigen tuin. Ik richt me deels op inheemse soorten en bij voorkeur op dieren die in en rond het huis te vinden zijn. Ik hoop dat door het fotoproject meer mensen zich realiseren dat ook deze dieren bijzonder zijn.”

Experimenteren

Naast het vele netwerken met fokkers, kwekers, Facebook-groepen, dierenbeurzen afstruinen en het lezen over dierensoorten, waren de fotografische vaardigheden veeleisend. “In het begin heb ik veel moeten experimenteren, maar inmiddels weet ik precies welke setting mijn Canon camera en Macrolens nodig hebben voor een bepaald resultaat”, vertelt Willemsen. Door bij elke sessie de dieren te meten, weet ze hoe ze een overzichtsfoto kan maken waarbij alle acht foto’s in verhouding zijn. Daardoor is de groei en het veranderende uiterlijk van de dieren daadwerkelijk zichtbaar.

Overigens is het niet mogelijk om van alle soorten met een interval van één week te fotograferen. Het ene dier groeit immers sneller of langzamer dan het andere dier. Het interval past ze daarop aan. En van dieren die een metamorfose doormaken, zoals kikkers en vlinders maakt ze meerdere series. Zo weet ze zeker dat ze de foto’s heeft met het juiste interval.

Dierenwelzijn

Als dierenliefhebber houdt Willemsen het welzijn van de ‘fotomodellen’ goed in de gaten. Ze fotografeert op locaties waar de dieren zich bevinden in slechts vijf minuten; uiteraard in overleg met eigenaren. Ze gebruikt voor elk dier een schone, gedesinfecteerde fleecedeken om ziekten te vermijden. Daarnaast informeert ze bij de wet Natuurbescherming welke soorten ze wel en niet mag fotograferen. Alle dieren verkeren in goede gezondheid. “Ik verdoof ze niet en dwing ze nergens toe. Ik wil geen stress veroorzaken”, vertelt Willemsen. De fotografe raakt zo min mogelijk zelf de dieren aan. Voor insecten en amfibieën gebruikt ze een penseeltje. “Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat diertjes door mij gewond raken of doodgaan. Voor dit project besefte ik nooit hoe complex en divers dieren zijn. Ik hoop dat iedereen die deze foto’s ziet hetzelfde gevoel krijgt en zich realiseert dat we voor ze moeten opkomen.”

Marlonneke Willemsen – Groeien
– teNeues, 192 bladzijden | ISBN- 978- 3-96171- 335-6 | Prijs: € 24,95