Sedoc, die opgroeide onder de rook van het Olympisch Stadion en groot werd als hordenloper bij de Amsterdamse atletiekclub A.A.C., stelt dat de Spelen een stimulans zullen zijn voor de sociale projecten in de stad. Op de vraag of Nederland niet te klein is, antwoordt hij dat we groter moeten denken en dat je sporten kan verspreiden over het hele land. In 2036 zouden de Spelen in Amsterdam moeten zijn. Daarover moeten we eens serieus gaan nadenken, vindt Sedoc.

Je moet laten zien wat je wel kan

“Het is een hele mooie citymarketing, zeker als je kijkt naar de porthoofdsteden in de wereld, Melbourne, Londen en Parijs. Zeker als je de sportiefste stad in de wereld wil zijn,” zegt Sedoc. Is Nederland nu niet al te klein en te vol voor zo’n megaproject? “Nee, absoluut niet,” stelt Sedoc. “Dat kunnen wij makkelijk. Waarom zou het niet kunnen? We maken ons altijd veel te klein en denken dat we het niet kunnen. Je moet juist laten zien wat je wel kan. Denk groter, dan is er iets mogelijk.”

“Het zou met name voor de maatschappelijke en sociale projecten die je al hebt mooi zijn om die op te schroeven. De impact en legacy daarvan, die zijn immens,” zegt Sedoc, die ook doelt op groene en compacte Spelen. Mocht het evenement naar Amsterdam komen, dan worden de sporten en activiteiten niet alleen daar maar verspreid over de Randstand en een aantal plaatsen daarbuiten gehouden.

De paardensport zou naar de Veluwe kunnen, het zeilen en surfen kan op de Noordzee en andere indoorsporten zouden in de Rotterdamse Ahoy en Utrechtse Jaarbeurs kunnen worden gehouden. Ook stelt het Internationaal Olympisch Comité (IOC) dat Spelen groen en duurzaam moeten zijn. Het kan volgens de voorstanders daarom een impuls zijn om de energietransitie te halen. Tegelijkertijd hoeven we ook geen nieuwe, grote stadions te bouwen. Het verbouwen van bestaande infrastructuur of gebruik maken van tijdelijke tribunes behoren daartoe. Na de Spelen krijgen die gebouwen een ander doel.

Depressie

Gregory Sedoc is van Surinaamse afkomst en groeide op in Amsterdam. Tussen 2002 en 2016 behoorde hij tot de wereldtop van de horden in de atletiekwereld. Nadat hij een paar keer per ongeluk niet had ingevuld waar hij was en daardoor dopingcontroles miste, werd hij in 2011 voor een jaar geschorst. Een jaar later pakte hij de draad weer op en ging hij naar de Olympische Spelen van Londen, waarna hij vanaf 2013 in een depressie belandde. Die wist Sedoc onder controle te krijgen zonder medicatie.

Het lukte de atleet om zijn depressie de baas te worden door een combinatie van onder meer therapie, voeding en een regelmatig leefpatroon.

“Als ik hoor van mensen die zeggen: ja, ik heb ook een depressie en ik moet van mijn arts leuke dingen doen; dan weet ik al dat dat eigenlijk geen depressie is, want leuke dingen doen, dat is het laatste waar je op zit te wachten. Als je dat al hebt gedaan, dan heb je vaak twee weken een terugslag.”

Veel therapie, keuzes maken en veel ‘nee’ zeggen, dat was de remedie.

“Anders gaan eten, je darmen en bijnieren wat minder op hol krijgen en het stress-level naar beneden krijgen, dat hielp ook.” Sedoc heeft er enige jaren over gedaan om zijn depressie onder controle te krijgen, maar toch gaat het nooit meer helemaal weg.