en de speelsheid van de mens

Aan de geur kan ik inmiddels onderscheiden of er vliegenlarven inzitten. ‘O estrume’ in het Portugees, is dan wat zwarter en minder compact. Een kruidig ruiken, vochtige bollen, met vezels uit het gras, een verdwaalde schil van een eikennoot of het ontdekken van een mandarijn doen goed voor het gemoed. Zo houd ik de balans op het paardenland; een vernuftig samenspel tussen mens, de berg en de paarden.

Begrijpen zonder woorden

Nu ik ruim zeven maanden met ‘mijn’ kudde samenleef op de boerderij in het Serra da Estrela-  gebergte, heeft dankzij hen het welzijn van de Aarde mijn aandacht.

Eén van de dieren is paard  Mira, een wijze Sorraia-merrie, die mij zonder woorden begrijpt. Ze is één met de bergen, haar hoeven passen zich vloeiend aan aan de stenen en de grond. Ze eet varens, waarvan ik dacht dat ze giftig waren voor paarden, echter niet voor Mira. Net als distels, die haar beste maatje Dora ook maar wat graag verorbert en waarvan ik weer een takje in hun manen weerspiegeld zie. De paarden ‘hoeden’ is één van mijn favoriete bezigheden: zijn, vertragen, wandelen, lachen, genieten, nieuwe plekken vinden om te grazen, op avontuur, net als de oude schapenhoeders hier in het gebergte.

Op het paardenland groeien jonge dennen- en eikenbomen, die laten de paarden staan. Het is hun opmerkzaamheid, en respect voor elkaar. Wie heeft hen dat verteld?

In balans

Na de bedrijvigheid van mijn handen, zijn mijn lichaam en geest in balans, vertrouwen en zachtheid omsluiten mij. Ik ben gezakt en op de Aarde, in die verdieping voel ik mij verbonden met de kudde. Om mij heen grazen ze. Deze aanloop is een luxe, het is meditatietijd, wanneer vertraging en rust zich in mij verbreden. Zo bereid ik een paardentherapie voor, waarna ik vanuit die sensitiviteit kan begeleiden, cliënten hun hart kunnen openstellen voor de vraagstukken des levens, mede door de blikken van de dieren, hun gedrag en hun aanwezigheid, die raken, men gaat voelen, aangevuld met nieuwe perspectieven en hoop. Rond is de circel: ik pak de paardenmest weer op. De aarde absorbeert en de voeding is terug, even was ik die brug, van speelsheid en hoop.