Daar waar mijn vriendinnetje helemaal ondergedompeld was in Wham!, met name Andy, vond ik het leuk, maar een poster boven mijn bed zag ik niet zitten. Ik heb nooit begrepen waarom tienermeisjes en -jongens hysterisch jankend en gillend bij een podium staan. Wat is dat toch? Die verafgoding in extreme mate, het heeft me altijd gefascineerd. Zelf kan ik een persoon enorm inspirerend vinden, of gezond jaloers zijn op iemand die een ambacht heel goed kan, zoals koken, schilderen of muziek maken. Dat werkt stimulerend en geeft me energie om mijn volle potentieel te benutten, maar verafgoden? Nee.

Charisma en verlossing?

Het verafgoden zie je ook bij sektes en bekende guru’s. Waarom volgen mensen een guru of sekteleider? Dat is en blijft een interessante vraag. Ik denk het antwoord gedeeltelijk te weten.

Mensen verlangen ernaar om van betekenis te zijn. We willen allemaal ontsnappen aan de chaos van ons dagelijks leven en dus gaan we op zoek naar groeperingen waarmee we ons verbonden voelen: onderdeel zijn van een gemeenschappelijke deler. In het geval van een sekte is dit een charismatische leider die jou komt verlossen van je pijn en je een gouden toekomst belooft. ‘Volg mij en gij zult bij de uitverkorenen horen’. Hierdoor voel je je gezien, gehoord, gewaardeerd én speciaal. Dit alles maakt dat zelfs de meest sceptische journaliste zich liet meeslepen in een sekte. In de serie: How to Become A Cult Leader, valt je mond open van de letterlijk sluipende moordenaars die deze tirannen zijn (geworden).

Trauma’s en afhankelijkheid

Hoe kwetsbaarder en hoe meer trauma’s je hebt opgelopen in het leven, des te vatbaarder ben je om je te laten verleiden om steeds een stapje verder te gaan.

Het start met vertrouwen winnen, er ontstaat een verbinding, vervolgens ben je je oude leven kwijt en ben je, zonder dat je er erg in had, totaal afhankelijk van jouw sekteleider.

Degene die de sekteleider wordt, is in zijn leven ook vaak onderhevig geweest aan de nodige traumatische ervaringen. Zoals een dominante vader, niet gezien of erkend door moeders en veel gepest door leeftijdsgenootjes. Natuurlijk wordt niet iedereen met zo’n verleden een sekteleider maar het is wel hét recept om de controle zelf in handen te nemen en nu eens anderen naar jouw pijpen te laten dansen.

In hun wereld ben je het roofdier of de prooi…

Niet buiten jezelf

Je denkt dat je nooit zal aansluiten bij een sekte maar het gaat geleidelijker en sluipender dan je denkt. Voor je het weet zit je erin en kun je er moeilijk uit, met alle gevolgen van dien.

En waarom? We willen allemaal GELUKKIG zijn. Het geluk willen we het liefst buiten ons halen en we vinden het wel zo makkelijk als iemand anders al onze problemen oplost. Oftewel de quick-fix die van korte termijn is en alleen maar teleurstelling met zich meebrengt als de ander je niet geeft wat je wilt. Dit is een perfecte tijd om een sekte te beginnen, want steeds meer mensen vinden de wereld met zijn politieke leiders en regels niet meer verdraagzaam. Ze willen vanuit liefde leven en gelijkgestemden om zich heen hebben. De een na de andere gemeenschap rijst omhoog en het is mooi dat mensen het heft in eigen handen neemt, maar let op!

Het GELUK ligt niet buiten je, JIJ bent de guru van binnen. Daar ligt de sleutel, niet makkelijk, maar jij bent wel je eigen leider. Leef je dan vervolgens vanuit liefde en wil je het delen zonder het op te dringen? Dan ben je volgens mij op de goede weg.