
De kracht van loslaten
Tekst en Beeld: Esther Jacobs
In de natuur groeit niets het hele jaar door. Bomen laten hun bladeren vallen. Dieren trekken zich terug in hun holen. De natuur kent haar ritme. Van opbouw en afbraak. Van bloei en verstilling. Alleen wij mensen denken dat we altijd maar moeten doorgaan. Productief zijn. Nuttig. Resultaat halen.
Ik weet nog goed het moment dat ik voor het eerst écht losliet. Ik verkocht mijn huis, gaf mijn spullen weg en werd digital nomad. Alles in mij riep ‘dit is gekkenwerk’, maar tegelijkertijd voelde ik me lichter dan ooit. Vrij. Alsof ik eindelijk weer adem kon halen.
Stel je voor
Onlangs zat ik op een retreat in Peru. We kregen een opdracht: ‘Stel je je eigen begrafenis voor’. Best heftig, maar ik deed mee. In die visualisatie stonden er veel mensen. Ze spraken over mij, dat ik ze zo geïnspireerd had. ‘Esther, de No Excuses lady. Altijd bezig. Altijd resultaat’. En ergens voelde ik me vereerd. Maar er knaagde ook iets. Is dat het enige dat mensen van me zullen herinneren? Dat ik altijd alles voor elkaar kreeg? Dat ik overal kansen zag? Dat ik altijd maar dóórging?
Er ontbrak iets. Want de laatste jaren ben ik juist bezig met iets anders: vertragen. Voelen. Niet alleen maar presteren, maar ook gewoon zijn. Van hoofd naar hart. Van controle naar overgave. Dat proces was niet makkelijk. Twee auto-ongelukken, twee burn-outs, en ineens ging het niet meer. Mijn lijf dwong me tot stilstaan. En ik had geen idee hoe dat moest. Tot ik tango ontdekte. Van in mijn hoofd leven naar mijn lichaam ontdekken. Ineens voelde ik hoe het is om iets niet te kunnen. Onhandig, onzeker, zoekend. Maar ook: open. Echt. En langzaam kwam er flow.
Stop met vechten
Tantra leerde me mijn emoties toe te laten. Niet onderdrukken of negeren, maar omarmen. Verdriet, pijn, twijfel – ze horen er allemaal bij. Pas toen ik stopte met vechten tegen die schaduwkanten, voelde ik me écht vrij. De natuur had het me al die tijd al voorgedaan. Geen boom houdt zich krampachtig vast aan zijn bladeren. Geen seizoen blijft eeuwig duren. Waarom zou ik dan wel vasthouden aan een identiteit die me niet meer helemaal past?
Op 28 juni, op mijn 55e verjaardag, deel ik dit verhaal, deze zoektocht (en nog veel meer!) in mijn No Excuses-theatershow in Amsterdam. De eerste helft gaat over DOEN: mijn projecten, successen, Expeditie Robinson, Coins for Care. Praktische tips en inspiratie over alles wat ik heb bereikt. De tweede helft gaat over ZIJN: vertragen, tango, voelen, de zoektocht naar balans.
Geen perfecte lezing, maar een eerlijke avond. Een ode aan het leven in al zijn contrasten. Kom je ook? estherjacobs.info/theatershow
Want misschien is loslaten wel het krachtigste wat je kunt doen.