Breytenbach studeerde psychologie, marketing en economie aan de Universiteit van Kaapstad. Zo’n twaalf jaar maakte ze carrière bij gerenommeerde bedrijven van wereldfaam in Australië en de Verenigde Staten. Ondertussen voelde ze, beetje bij beetje, haar ziel ondersneeuwen. Vanuit haar passie voor de natuur besloot ze – naast haar overvolle werkweken – te leren spoorzoeken naar wilde dieren. En zo opende zich langzaam maar zeker een nieuwe dimensie binnen haar. Ze ontwikkelde een zesde zintuig en werd wereldberoemd als ervaringsdeskundige op het gebied van communicatie met de natuur. “Zodra we gaan ervaren dat we als mens veel meer zijn dan alleen ons brein, dan hebben we een gouden sleutel in handen om te leren navigeren in deze tijden van grote maatschappelijke verandering”, aldus Breytenbach die onze vervreemding met alles dat leeft, binnen en buiten onszelf, als de ernstigste ziekte van de mensheid beschouwt.

BETEKENIS

“Dieren zijn zich bewust van hun betekenis in het leven. Ze kennen hun rol. Ze hebben empathie en compassie, zelfs voor de mens die hun leven vaak tot een hel maakt. Het is een wonder dat dieren nooit in grote opstand zijn gekomen tegen de mens. De natuur heeft mij geleerd wat ware empathie en compassie is. Van de muis tot de olifant, van de bloemkool tot de boom.”

“Oordelen is typisch menselijk, de natuur doet er niet aan mee”

Het brein van de mens mag dan wellicht groter zijn dan van de meeste dieren, maar hoe kunnen trekvogels feilloos hun weg vinden, terwijl de gemiddelde mens onzeker wordt als de GPSverbinding even uitvalt? Waarom hebben zoveel dieren voorgevoelens van aardbevingen en andere natuurrampen, terwijl wij met onze hoogontwikkelde signaleringssystemen een tsunami of ramp met een kernreactor niet op tijd zagen aankomen? Waarom weten honden wanneer hun baasje thuiskomt, terwijl wij een mobieltje of alarmsysteem nodig hebben om te weten hoe het gaat met onze kinderen of ouders? Waarom werken bomen samen en communiceren ze ook met elkaar, terwijl voor mensen in bedrijven en organisaties dit vaak allesbehalve eenvoudig is? Beschikt de natuur over een intelligentie die wij niet hebben? Volgens Breytenbach beschikt de mens over dezelfde intelligentie, maar maakt er alleen nauwelijks of geen gebruik van. Sterker nog, onze geïnstitutionaliseerde wereld van wetenschap, onderwijs en geneeskunde moet er niets van hebben. Ze houdt vast aan de ‘wetenschappelijke juistheid’ dat al onze gewaarwordingen, beelden en gevoelens in onze hersenen zetelen. Dat druist echter volledig in tegen wat Breytenbach dagelijks ervaart.

VOELEN, VEERKRACHT, DIRECT WETEN

“Van huis uit was ik iemand met een sterk ontwikkeld denkvermogen. Analyseren, plannen en controleren behoorden tot mijn basisuitrusting. Toen ik voor het eerst met spoorzoeken begon, deed ik dat ook vooral vanuit m’n mentale kracht en de toepassing van de vijf zintuigen. Totdat ik van mijn begeleiders leerde om meer op mijn gevoel te gaan vertrouwen, om mezelf meer intuïtief te ontwikkelen. Langzaam opende zich een nieuwe dimensie, binnen en buiten mezelf. Ik leerde me verbinden met het landschap, ging begrijpen waarom dieren helemaal niet willekeurig een pad bewandelen, en dat alles een reden heeft. Het ging mijn verstand letterlijk te boven. In het begin vond ik het ook best eng. Had soms het gevoel te ‘hallucineren’ vanwege mentale beelden over de toestand van dieren die spontaan bij me opkwamen. Later leerde ik dat het telepathisch communiceren met de omgeving een talent is dat mij helemaal niet bijzonder of speciaal maakt. Het is voor iedereen weggelegd. De dieren, de planten en de bomen kunnen het van nature. Wij zijn het ergens onderweg verleerd. Het is niet iets ‘paranormaals’ en heeft ook niets met helderziendheid te maken. Het is louter een kwestie van afstemmen op de juiste golflengte van de ander.”

CONCENTRATIEKAMPEN VOOR DIEREN

“Als we niet veranderen, zal later ongetwijfeld blijken dat corona slechts een fractie was van wat we nog van de natuur kunnen verwachten als we onze vermeende superioriteit niet transformeren in wat meer overgave aan het directe weten uit het gemeenschappelijke bronveld van alles dat leeft. We zijn druk met de anderhalvemetersamenleving, terwijl we niet doorhebben dat de virusproblematiek is voortgekomen uit een verkeerde interactie met dieren en natuur. Concentratiekampen voor mensen vinden wij niet in onze beschaving thuishoren, maar concentratiekampen voor niet-menselijke dieren, met dicht opeengepakte kippen, varkens en koeien als broeinesten voor besmettingen via bacteriën en virussen passen wel in onze ‘beschaafde wereld’. We houden massaal dieren, en vernietigen ze even gemakkelijk, ook al is dat niet nodig, alles geld gedreven. We gebruiken dieren in mensonterende dierproeven in een poging om onszelf gezond te houden, zonder ook maar eenmaal met de natuur te overleggen. Onze ego-gerichtheid kent nauwelijks grenzen. Vanuit de communicatie met dieren weet ik dat veel dieren in hun ontwikkeling en geestelijk bewustzijn veel hoger staan dan de mens.”

FINANCIËLE SECTOR

“De financiële sector kan met geld en dienstverlening de geïndustrialiseerde landbouw, veeteelt en dierproeven in stand houden, net zoals ze vroeger de slavenhandel ondersteunde. Of ze kan ervoor kiezen om energie te geven aan het herstellen van de balans tussen mens en natuur. Het kan zich richten op meer vervuiling van de grond, de lucht en het water of bijdragen aan circulaire economie en een samenleving waarin de mens op gelijkwaardiger voet komt te staan met de natuur.” “Ook kunnen bedrijven en organisaties net zo eenvoudig afstemmen op de golflengtes van de energievelden, zoals ik dat doe met de natuur. Je kunt vanuit het energieveld binnen een organisatie ook antwoorden ontvangen op kernvragen als: wat is er nodig om efficiënter te werken, beter met elkaar samen te werken en de dienstverlening te verbeteren? Onlangs heb ik meegedacht met een vriend die ergens in de managementtop van een organisatie werkt. De geijkte roadmaps, structuren en modellen werken steeds slechter en men is op zoek naar hoe je dan wel kunt navigeren door de grootste uitdagingen van deze tijd. Ik heb ze voorgesteld om te leren ‘veerkracht te ontwikkelen op de weg die nergens toe leidt’, maar dat is waarschijnlijk nog een stap te ver. Ons ego wil zaken nu eenmaal zelf beheersen. Zodra we ons openen voor het directe weten vanuit de intuïtie en de energievelden binnen en buiten onszelf, dan begint ons ego af te brokkelen. Dat doet ons pijn. Wat we daarvoor terugkrijgen is overigens duizendkeer zo mooi en waardevol, alleen is er wel een beetje moed, wil en doorzettingsvermogen voor nodig.

“De natuur heeft mij geleerd wat ware empathie en compassie is: van muis tot olifant, van bloemkool tot boom”

“De belangstelling van bedrijven voor communicatie met de natuur stelt nog weinig voor. Men kijkt vooral naar de natuur als  metafoor. Wat leren pinguïns of olifanten ons over leiderschap? Hoe werken mieren of bijen zo intelligent samen? Een stapje verder, om van pinguïns, olifanten, mieren en bijen direct te voelen en te leren van hun bewustzijn, gebeurt in het bedrijfsleven nauwelijks of niet. De pijn van crisis op crisis wordt echter steeds groter, dus wie weet, zullen de eersten binnenkort aankloppen om de natuur niet meer als metafoor te zien, maar om zich er daadwerkelijk mee te verbinden.”

HET GAAT NIET OM WAT JE EET, MAAR HOE

Bewuster omgaan met de natuur is niet moeilijk, zegt Breytenbach. “Je kunt vandaag beginnen door vriendelijker en aardiger te zijn voor elk dier dat je ontmoet. Je hond of poes, maar ook de vlieg, de mug of de spin. Je kunt eens anders gaan kijken en de dieren, de planten, maar ook de bloemen en de groente gaan observeren op een manier zoals je niet eerder hebt gedaan. Mensen zijn in dit verband weleens verbaasd dat ik vlees eet. Hoe is dat nu mogelijk, terwijl je met dieren communiceert en hun gevoelens kent? Als het om eten en drinken gaat, dan is het wat mij betreft niet zozeer wat je eet of drinkt, maar hoe. Voor mij kan de manier waarop we groente verbouwen net zo wreed zijn als de manier waarop we dieren houden. Nogmaals, alles draagt dezelfde oorspronkelijke essentie in zich. Het gaat er veel meer om hoe we ermee omgaan. Ik eet en drink alleen als ik weet waar het vandaan komt, als het met liefde, compassie en ethisch is behandeld. Het gaat voor de meeste mensen een stap te ver, maar waarom betrekken we de natuur niet bij het vinden van nieuwe manieren om met elkaar om te gaan? Het is de hoogste tijd dat we samen leren om met elkaar in harmonie te gaan leven. Doen we dat niet, dan weet ik wel wie straks het sterkste is…”

Meer informatie over Anna Breytenbach: www.animalspirit.org

Dit artikel is eerder verschenen in het New Financial Magazine, een uitgave van de Stichting New Financial Forum die zich ten doel stelt om ‘brandstof’ te leveren aan mensen, bedrijven en organisaties en hen financieel-economisch vooruithelpt om van betekenis te zijn in een nieuwe economie van welzijn voor mens, natuur en samenleving (www.newfinancialforum.nl).