Ze heeft veel van de wereld gezien en nummers als Senses, West Coast Road, No Manís Land en  Little River zijn een eerbetoon aan de schoonheid van de natuur -van de weidse landschappen van Namibië en Noorwegen, het regenwoud van Nieuw-Zeeland, tot aan de Drentsche Aa. Haar eigen achtertuin is net zo goed een inspiratiebron. Terwijl we praten is ze trouwens buiten aan het lopen met de hond. ëJa, de plaat gaat heel erg over de kracht van de natuur, maar daar hoef je echt niet zo ver voor van huis,í zegt Angelique van Os lachend.

Evenals bandleden Arthur Buitelaar (bas) en Tony Hoyting (toetsen) komt Angelique uit Drenthe. Drummer Ancel Klooster woont in Groningen. De groep is in 2015 opgericht en heeft op diverse landelijke podia en festivals gespeeld. Het leven in het noorden is vergeleken met de drukke randstad qua ruimte aangenamer. Zo woont Tony in het pittoreske dorpje Taarlo, dat omgeven is door uitgestrekte akkers. Hier schrijft en repeteert de band. Tony arrangeert ook veel voor andere bands en heeft twee kamers vol apparatuur staan.                                                                                                                                                                   

Arthur en zijn familie, wonend op het platteland in Exloërveen, zijn zelfvoorzienend doordat ze permacultuur beoefenen. “Arthur heeft zich na zijn conservatoriumstudie hierin verdiept en is inmiddels een expert op dit  gebied. Met permacultuur probeer je op een zo natuurlijk en productief mogelijke manier te boeren en duurzaamheid en landgebruik toe te passen. Arthur ontwerpt hierbij een bewuste levensstijl waarbij verbinding met de natuur centraal staat aan de hand van zon, water en wind. Deze elementen worden geïntegreerd met specifieke kennis over bodemstructuur en reliëf, zonder gebruik van fossiele brandstoffen. Zo heeft hij een voedselbos en veel kennis over ecologie en platenkunde”, vertelt Angelique. De zangeres is niet zelfvoorzienend, maar vindt het erg belangrijk om bewust te leven.  “Ik eet biologisch, ben bijna volledig vegetarisch en ondanks dat ik regelmatig reis voor mijn andere werk, probeer ik daarbij altijd zo min mogelijk mijn voetafdruk achter te laten en iets bij te dragen aan de lokale gemeenschap. Daarnaast moeten mijn verhalen ergens over gaan, evenals mijn muziek. Ik laat me daarbij muzikaal vaak inspireren door de mensen, natuur en dieren die op mijn pad komen. Reizen werkt zeer relativerend; het maakt je nederig en dankbaar voor wat je hebt.”   

Door haar werk als freelance reisjournalist is ze dus gaan beseffen hoe nietig we als mensen zijn en dat we de schoonheid van de natuur verwoesten. “Dat is zeker een thema, zonder dat ik belerend wil overkomen. Door mijn reizen ben ik de diversiteit van verschillende culturen meer gaan waarderen en ook de enorme power in de natuur en de vele gezichten daarvan. Dat zie je nu met de coronacrisis ook weer, de natuur walst gewoon over de hele mensheid heen. We hebben de neiging dingen van ver te willen halen, maar het is ook belangrijk om dicht bij jezelf te blijven. Daarom brengen we met de song Little River een ode aan onze Drentse roots.”

Dat idee zit ook achter dat andere grote thema van de plaat. Nummers zoals The Crossing, Almost There, Intuition, The Mirror of Life, en Your Story gaan over de verbinding tussen mensen. “Dichtbij jezelf en op afstand. Ook gaat het over identiteit, waar kom je vandaan? Je kansen in het leven worden sterk bepaald door waar je opgroeit. Wat mag je wel of niet; kom je uit een dorpje in Drenthe of uit een metropool in India? Iedereen weet dat, maar je staat er weinig bij stil. Dat heeft ons wel aan het denken gezet.”

Aphra Behn

De song The Willing Mistress verwijst naar een sterke, eigenzinnige vrouw: Aphra Behn (1640-1689). “Zij was een van de eerste vrouwelijke onafhankelijke free-thinking schrijvers, dichters en toneelmakers uit de Britse literatuur die voor haar eigen boterham zorgde. De bandnaam is deels op haar geÏnspireerd.”

Lachend zegt Angelique: “Aphra Behn was een vrijgevochten vrouw. Ze koos haar eigen pad en durfde bijvoorbeeld ook te praten over seksualiteit en sensualiteit, in die tijd al helemaal bijzonder, zeker voor een vrouw. Ik vind haar heel inspirerend, bovendien is ze een beetje in de vergetelheid geraakt.”

Ziet ze zo´n rol ook voor zichzelf, wil ze de boel ook opschudden? “Nou niet opschudden, maar de muziek moet voor ons wel wat diepgang hebben; ergens over gaan. Daarbij voelt Aphra Behn wel vertrouwd. Ze was zeer waarschijnlijk getrouwd met een Nederlandse koopman en haar voornaam klinkt een beetje als ¨Afrika¨; het continent waar ik een grote passie voor heb.”

Het zijn van die verbanden waar Angelique van houdt. “Ja, ik hou van linkjes en laagjes, zowel tekstueel, muzikaal als conceptueel.”

Titelsong The Crossing gaat over de migranten, vluchtelingenproblematiek. De band schreef het nummer al in 2016. Het is nog steeds een actueel onderwerp. Het nummer klinkt helemaal niet zo zwaar beladen. “Precies, dat wilden we ook niet. Het is al een verdrietig onderwerp en tussen de regels door voelt de luisteraar denk ik wel de spanning. Tevens willen we graag dat er ruimte overblijft voor publiek om hun eigen interpretatie te geven aan de muziek.”

Verstilling

Komen er met de reisbagage ook muzikale invloeden mee? “Ja, in denk dat elke muzikant dat wel heeft. Ik ben nog steeds gek op soul en funk waarmee ik ben opgegroeid, maar naar mate ik ouder word heb ik steeds meer behoefte aan verstilling en mooie warme melodieën zonder dat het zoet wordt. Ik ben bijvoorbeeld groot fan van de Noorse trompettist Mathias Eick  en van de sound van het ECM label. Op  ons album is uit dezelfde hoek de Noorse tenorsaxofonist en geithornist Karl Seglem in twee songs te horen.”

Ze is ook blij met de medewerking van het Red Limo String Quartet. “Ja, Tony heeft in het verleden al met hen gewerkt. Het was echt super dat ze daags voor hun tournee met Eddie Vedder van Pearl Jam met ons een dagje de studio in wilden. De bijdragen van de gasten, ook de blazers en van gitarist Joost van der Beek, hebben het tot een veel groter project gemaakt dan we vooraf hadden gedacht. Het was een uitdaging, waarvan we hopelijk na Covid-19 de bühne mee op kunnen.”