De Partij voor de Dieren heeft het zwaar te verduren. Dat is te betreuren want de PvdD is de enige politieke partij die vol inzet op het redden van de planeet. Het laatste boek van Marianne Thieme is getiteld ‘Groeiend Verzet’. Ze publiceerde het in 2018 en kan worden gezien als haar politieke testament. Ze beschrijft de opkomst van de partij, pareert de cynische reacties en schimpschuiten op haar initiatieven en toont onmiskenbaar aan hoe haar partij verschilt van de rest. Geen zucht naar macht en bestuursfuncties in het land, maar invloed op het Haagse beleid. Dat ze daar in is geslaagd blijkt uit de afscheidswoorden van Kamervoorzitter Arib; “Nooit sprak het parlement zoveel over klimaat en dieren”. Dat de missie van Thieme nog lang niet is voltooid wordt duidelijk uit het heftige klimaatdebat dat wordt gevoerd. De standpunten zijn kristalhelder en dat spreekt menig kiezer aan getuige de zetelwinst bij de laatste verkiezingen. Ze heeft haar estafettestokje doorgegeven aan Esther Ouwehand en Nico Koffeman. Aan hun de taak om het vaandel hoog te houden.

Een aarde te winnen

Zo stelt de Partij voor de Dieren niet de egocentrische mens centraal maar de complete ecologische keten. Dat daarmee de mens uiteindelijk alleen maar voordeel bij heeft is kennelijk niet voldoende doorgedrongen tot de ontkenners van het klimaatdrama. Daarom is er voor de partij nog een wereld – en de aarde – te winnen. 

Het pleidooi voor gezonde landbouw en duurzaam voedsel is te vinden op de website van de PvdD. Daarin lezen we: “Voedsel is een basisbehoefte voor ons bestaan. De totstandkoming van ons voedsel verdient dus onze volle aandacht. De Nederlandse voedselvoorziening is ernstig uit balans. Zij legt op dit moment een groot en onverantwoord beslag op de hulpbronnen en landbouwgronden wereldwijd. Dat komt onder andere door de massale import van veevoer en het gebruik van kunstmest en landbouwgif in de landbouw. De EU verstrekt miljarden euro’s aan landbouw- en visserijsubsidies. Dit veroorzaakt oneerlijke concurrentie en ontneemt boeren in ontwikkelingslanden, die geen subsidies ontvangen, een kans om hun producten voor reële prijzen te verkopen. Deze boeren zullen alle mogelijkheden moeten krijgen om op rendabele wijze voedsel te telen voor de eigen regio. Een gezonde, duurzame landbouw is mogelijk als we de natuurlijke kringlopen herstellen en boeren een eerlijke prijs betalen voor hun producten. Ook moet er volledig inzicht komen in waar ons voedsel vandaan komt, hoe het is geproduceerd en of de prijs de kosten dekt. De voedselketen moet kort en open zijn, om gesjoemel met voedsel te voorkomen. Stunten met de prijs van vlees is ontoelaatbaar en we binden de strijd aan tegen voedselverspilling. Uiteraard komt er een einde aan de bio-industrie!”

Stop op landbouwgif

Een van de successen is het einde aan het gebruik van landbouwgif neonicotinoiden. Het merendeel van de Europese lidstaten stemde voor het verbieden van het gevaarlijke goedje. 

Dat is goed nieuws voor de bijen, de hommels, de vogels en het welzijn van de aarde. Door het vele gebruik van landbouwgif verdwijnen onder meer bijen en vlinders en worden omwonenden van akkers en bollenvelden ziek. Bijensterfte is gevaarlijk voor op aarde omdat bijen een belangrijke rol spelen bij de voedselproductie. Een derde van ons voedsel is verbonden aan bestuivende insecten. Alleen al in Europa zijn meer dan vierduizend groentesoorten afhankelijk van deze bestuiving. Andere gewassen als als fruit, bonen, noten, koffie en chocola kunnen niet zonder de bij. In kassen mag het landbouwgif nog wel worden toegepast.

De kritiek van Thieme c.s. op de intensieve landbouw in ons land is fors. Die maakt vele slachtoffers. Elk jaar worden in Nederland ruim 500 miljoen dieren geslacht na een kort en ellendig leven. De uitstoot van broeikasgassen en ammoniak door onze enorme veestapel gaat ten koste van de natuur en draagt bij aan de opwarming van de aarde. Mes en vork zijn de belangrijkste wapens in de strijd tegen klimaatverandering, armoede, honger, dierenleed en biodiversiteitsverlies. 

Het recente boerenprotest naar aanleiding van de stikstofkwestie toont aan dat er nog veel werk aan de winkel is. Bij veel boeren in Nederland staat het water tot aan de lippen: elke week moeten vijf boerenbedrijven de deuren sluiten omdat ze te weinig geld verdienen en niet mee kunnen of willen in het steeds meer en/of intensiever houden van dieren. Denk aan megastallen en de miljoenenleningen die boeren daarvoor moeten afsluiten. Dat kan anders, meent de Partij voor de Dieren en ze zullen doorgaan met de strijd. Niet voor niets eindigde Marianne Thieme menig betoog met ‘En voorts ben ik van mening dat er een einde moet komen aan de bio-industrie’. 

Internationaal succes

Haar afscheid leverde Thieme een zuur artikel op in De Telegraaf, de krant van tukkend Nederland, die de klimaatdiscussie graag belachelijk maakt. Ze zou zich te weinig in de Tweede Kamer hebben vertoond en haar vliegreisgedrag werd eveneens op de korrel genomen. De krant vergat met opzet te vermelden dat Thieme vaak van huis was om een soortgelijke Partij voor de Dieren internationaal te introduceren. Dat die lancering is gelukt blijkt uit het feit dat dit in tientallen landen is geslaagd. Wat de voorvechtster van een gezond klimaat nu gaat doen is vooralsnog in nevelen gehuld. Dat ze als milieuactivist na zeventien jaar in de politiek blijft strijden blijft vechten voor een leefbare planeet verdient alle lof. 

Ik wens haar en haar partij alle succes toe.