De laatste maand staat volledig in het teken van voorbereidingen. Eind oktober zaten Edwin en Liesbeth bijvoorbeeld nog urenlang in een vriescel van -40 graden Celsius. Zo koud is het volgens Liesbeth volgende maand op de geografische Zuidpool. “Er zit geen kacheltje in onze Solar Voyage. Dat zou teveel energie kosten. Energie die we hard nodig hebben om door de sneeuw en over het ijs vooruit te komen.” 

Het echtpaar is het boegbeeld van een veel groter team. Ze krijgen onder andere hulp met de administratie, IT en media. Daarnaast zullen de twee continu in contact zijn met medici in Nederland. De hele organisatie hoopt met het megaproject aandacht te krijgen voor een schonere wereld en dat lukt volgens Liesbeth steengoed. “Veel media willen ons spreken, niet alleen uit Nederland. In aanloop naar ons vertrek hebben we bijvoorbeeld ook interviewverzoeken gekregen uit Tokio, New York en Berlijn”, zegt Liesbeth terwijl zij haar koffers inpakt voor vertrek. 

Polyfasisch slapen

De Solar Voyage staat namelijk al in Chili op de twee Nederlandse avonturiers te wachten. Vanaf daar gaan ze met gemiddeld vier kilometer per uur richting hun einddoel reizen. En dat wordt een helse klus, van honderden kilometers. Met name het eerste gebied waar de avonturiers doorheen moeten is lastig. “Er zijn daar veel spleten in het ijs, die ontstaan zijn door het schuren van ijsplaten.”

“Het wil niet zeggen dat het daarna makkelijk wordt. Daarna krijgen we te maken met ijsgolven, die het ijs niet meer glad, maar hobbelig maken. Het is vervolgens nog een paar honderd kilometer waarin we de aanslag van de extremere kou op het lichaam moeten overwinnen.”

Dag en nacht moet de Solar Voyage blijven rijden. Daarom gaan Edwin en Liesbeth om beurten het voertuig leiden. Niet elk een dagdeel van 12 uur, maar door middel van ‘polyfasisch slapen’. “Dat andere slaapritme gebruiken zeilers ook. In ons geval gaan we vier keer dertig en één keer negentig minuten slapen. Behalve als er zich spannende situaties voordoen, dan slapen we korter.” 

Plastic als waardevolle grondstof

De missie is volgens Liesbeth geslaagd op het moment dat het echtpaar terug in Chili is, en er geen afval op Antarctica achtergelaten is. Ze hopen een inspiratie te zijn voor anderen en wijzen op plastic als ‘waardevolle grondstof’. “We hopen dat de mensen die ons verhaal en onze missie lezen, bij zichzelf te raden gaan hoe ze een bijdrage kunnen leveren aan het verminderen van afval.”

Dat kan volgens de avonturier al met kleine, praktische zaken. “Bijvoorbeeld met een eigen plastic zak naar de bakker, of met eigen bakjes naar de groenteboer.” Ze raadt daarbij aan kleine stapjes te nemen. “Bedenk bij jezelf hoe je met minder afval door het leven kan gaan. Als de ene stap lukt, denk dan na over een iets grotere vervolgstap. Wees verstandig en creatief, dan krijg je er vanzelf plezier in.”