Zijn we op de goede weg met het klimaatbeleid? een vervolg op deel 1.

De opinie zoals weergegeven in dit artikel is niet automatisch ook de mening van de redactie. Ook een ingezonden artikel in de Krant van de Aarde? Stuur uw mening naar: redactie@krantvandeaarde.nl

Ook goede ideeën worden soms afgekraakt. Een voorbeeld is de pelletkachel. Deze kachel is zeer efficiënt en is een goed voorbeeld van de korte CO2-kringloop zoals gepropageerd. Recent door bomen vastgelegde CO2 komt bij verbranding weer vrij, dus CO2-neutraal. Voorkeur is natuurlijk wel om zoveel mogelijk snoeihout of sloophout te gebruiken voor het maken van de pellets en geen bossen te kappen. Vele malen beter dan ‘gewoon’ buiten opstoken. Het vastgestelde probleem van fijnstof dient te worden opgelost in plaats van deze goede oplossing weg te zetten als milieu-onvriendelijk.

Kringloopproces

Om het energieprobleem op te lossen moeten we een CO2-kringloop opstarten die begint met afvangen van CO2 en deze met groene energie (stroom) omzetten in hoogwaardige gassen om zo de energie in houdbare vorm kunnen opslaan. Hiertoe moeten alle grote vervuilers de CO2 van het proces vloeibaar maken t.b.v. het kringloopproces of een gigantische CO2-heffing betalen zodat de taak kan worden uitgevoerd door derden. Het huidige bestel wil deze CO2 vloeibaar maken en in de grond stoppen. Dit is een waardeloze, fantasieloze werkmethode, CO2 is een waardevolle energiedrager die weer opgeladen kan worden. Een vrachtauto gooi je ook niet weg als die uitgeladen is.

Het stikstofprobleem bestaat uit twee delen. Het ene deel is kortweg de ammoniak uit allerlei dieren, maar momenteel toegeschreven aan de veehouderij. Het andere deel is kortweg de NOx dat wordt uitgestoten door het verkeer, vooral door de diesels vanwege de hoge cilinderdrukken. Dit gas ontstaat bij hoge druk en hoge temperatuur uit de stikstof en zuurstof uit de lucht. Opvallend was dat tijdens de lock-down volgens de kaarten van Leefomgeving nauwelijks tot geen stikstof werd uitgestoten. Toen het verkeer weer op gang kwam kleurden de snelwegen onmiddellijk weer rood door de Nox-uitstoot van het verkeer.

NOx en NH3

De NOx is de oxide van een veel voorkomend gas N2 (80% van de dampkring) en heeft als zodanig weinig waarde maar is wel een broeikasgas. Jammer, maar het verkeer zal er ook aan moeten geloven. Van de 2 soorten ‘stikstof’ is NOx een oxide en bevat nauwelijks energie. De andere is ammoniak, chemische formule NH3. Dit is een ander probleem, namelijk niet fossiel maar vooral geen afval zoals de overheid ons wil doen geloven. Het is een hoogwaardige energiedrager. Het behoeft wel een speciale behandeling omdat het opgelost in water een agressieve vloeistof wordt. Er moet dus worden gewerkt aan het afvangen van het gas op plaatsen waar het ontstaat. Bijvoorbeeld afzuigen van de mestkelders en niet alleen het wassen van de stallucht. Ammoniak kun je niet verbranden zoals methaan en de andere brandbare gassen op koolstofbasis, maar je kunt wel de moleculen afbreken. Het ontleedt bij hoge temperatuur in waterstof (H2) en stikstof (N2). Deze laatste is een inert gas en dus geen probleem. De atmosfeer bestaat al voor 80% uit N2, dus dat kleine beetje kan er ook nog wel bij. Het gaat ons om de waterstof.

Van milieuprobleem tot waardevol product

Bij toepassing in de landbouw is opwekken van energie niet het doel. Het doel is om het NH3-probleem op te lossen en dat gebeurt, bij toepassing van dit principe, grondig. Zo grondig dat de stikstofadministratie niet meer controleerbaar is omdat de gevormde N2 wordt uitstoten en het gas geruisloos wordt toegevoegd aan de lucht en deze afvoer niet meetbaar is. Dat er ook energie wordt opgewekt is mooi meegenomen. Het is zelfs mogelijk om de opgevangen NH3 op te slaan en later zelf te gebruiken. Wanneer een overschot wordt geproduceerd kan deze zelfs worden geleverd. Het zal blijken of het plaatsen van een brandstofcel op elk bedrijf praktisch is of dat een centrale verwerking beter is. Hier wordt een milieuprobleem dan omgezet in een waardevol product.

Kennisniveau

De NH3 is politiek een heikel punt omdat de aanpak symptoombestrijding is en gebruikt wordt om andere doelen na te jagen. Dat er geen verschil wordt gemaakt tussen NOx en NH3 geeft wel het kennisniveau aan waarop het stikstofprobleem wordt benaderd. Dit is appels met bananen vergelijken, want peren geeft de ernst niet genoeg aan. Aan de andere kant wordt er een ammoniakfabriek gebouwd voor transport van waterstof. Andere stikstofverbindingen zijn ammonium, hydrazine N2H4, acetyleen C2H2, enz. Dit zijn allemaal energiedragers en geen afval. Deze stoffen hebben de prettige eigenschap dat bij ‘verbranding’ (= onttrekken van energie) alleen N2 en water vrij komen. Het nadeel is dat ze in meer of mindere mate giftig zijn maar dat is te handelen. We rijden tenslotte ook met treinen vol ammoniak door Nederland.