Oproep elektrificatie van de industrie
Tekst: Nederlandse Vereniging Duurzame Energie (NVDE) | Beeld: NVDE en Natuur en Milieu
De Power-to-Industry-coalitie - een coalitie van bedrijven, belangenbehartigers uit de industrie, energiesector en milieuorganisaties – presenteerde op 14 oktober de Oproep Elektrificatie van de Industrie. De oproep sluit aan op de eveneens gepresenteerde Routekaart Elektrificatie, en roept de politiek op tot actie om de hierin geschatte kansen te verzilveren. Volgens de coalitie, die zich nadrukkelijk richt tot de formerende partijen, is elektrificatie essentieel in de verduurzaming van de industrie. Om dit te laten slagen moet de overheid onder andere investeren in de infrastructuur en subsidies beschikbaar stellen. Dan kan de industrie de enorme potentie van elektrificatie waarmaken.
Overheid moet vooruit kijken
Elektrificatie houdt in dat industriële processen gaan werken op groene elektriciteit. Voor de productieprocessen zijn dan geen fossiele brandstoffen meer nodig. In tegenstelling tot waterstof en CO2-opslag staat het bevorderen van elektrificatie nauwelijks op de agenda en heeft het geen prioriteit bij beleidsmakers en politici. Dat leidt nu al tot vertraging in projecten. In de op Prinsjesdag gepresenteerde plannen ontbreekt elektrificatie. Dat is zorgwekkend, omdat met elektrificatie uiteindelijk de grootste en meest structurele CO2-reductie te behalen is. Dat bleek opnieuw uit de vandaag gepresenteerde Routekaart Elektrificatie. Voor zowel de industrie als energieproducenten en netbeheerders is het belangrijk dat de overheid specifieke doelen stelt voor elektrificatie, voldoende middelen vrijmaakt en infrastructuur gaat realiseren.
Klimaatambities zijn hoog, verduurzamingspotentieel ook
In het Klimaatakkoord is afgesproken dat de industriële sector haar CO2-uitstoot in 2030 onder andere door middel van elektrificatie verlaagt. De zogenoemde Power-2-Industry-coalitie[1], een werkgroep van de Industrietafel en de Elektriciteitstafel van het Klimaatakkoord, heeft de Routekaart Elektrificatie laten opstellen om te onderzoeken wat het potentieel van elektrificatie van de industrie is. Volgens de Routekaart kan elektrificatie in 2030 minimaal tot 4,2 Mton CO2-reductie leiden en mogelijk tot een veelvoud daarvan. Het technisch potentieel ligt zelfs nog veel hoger. De industrie moet voor 2030 14,3 Mton reduceren. Elektrificatie kan hier dus substantieel aan bijdragen. Met het Fit for 55-pakket van de Europese Commissie met een CO2-reductiedoel van 55%, neemt de urgentie om aan de slag te gaan met elektrificatie alleen nog maar meer toe.
[1] De Power-2-Industry-coalitie bestaat onder andere uit: Air Liquide, BP, Dow, Eneco, Energie Nederland, ENGIE, Holland Solar, LyondellBasell, Natuur & Milieu, Nederlandse Vereniging Duurzame Energie (NVDE), Nederlandse WindEnergie Associatie (NWEA), Shell, Vattenfal en Vereniging Nederlandse Glasfabrikanten en de Vereniging voor Energie, Milieu en Water (VEMW). Daarnaast is de oproep ondertekend door: FME, Federatie Nederlandse Levensmiddelen Industrie (FNLI), H2Platform, Sabic, Tata Steel, Vereniging van Nederlandse Papier en Kartonfabrieken (VNP) en Yara.
Drie actiepunten voor een nieuw kabinet
Om het potentieel van elektriciteit te kunnen realiseren mag het nieuwe kabinet dit dossier niet langer negeren. De coalitie vraagt op de volgende punten daadkrachtig beleid.
- Schep de juiste voorwaarden voor industriële bedrijven om te kunnen elektrificeren, onder andere door betere subsidieregelingen en er zo voor te zorgen dat het gebruik van elektriciteit aantrekkelijker wordt.
- Meer hernieuwbare energie. Voor elektrificatie is meer groene stroom nodig. Alleen al voor de industrie moet er in 2030 minstens 45 TWh bijkomen, bijna het dubbele van de doelstelling voor wind op zee uit het Klimaatakkoord. De organisaties roepen de overheid op zo snel mogelijk extra productie uit zon en wind mogelijk te maken.
- Realiseer tijdig infrastructuur. Om elektrificatie mogelijk te maken moet het elektriciteitsnet worden verzwaard. Dit is een grote opgave waar gelukkig steeds meer aandacht voor is. De doorlooptijden, die gemiddeld acht jaar zijn, zijn nog steeds veel te lang. De overheid moet daarom werken aan het versnellen van de trajecten.
